Chat with us, powered by LiveChat Insolita - Vakantiehuis Italië | Het Italië van Insolita –…

Insolita gebruikt cookies om uw surfervaring op deze website beter te maken.
Ik ga akkoord

Waar ben je naar op zoek?

Met deze functionaliteit doorzoek je onze site op een bepaald trefwoord vb. de naam van een specifiek vakantiehuis.
sluiten
menu
19/11/20
Lieve Moors

Het Italië van Insolita – persoonlijke reisverhalen uit “ons“ Italië

Persoonlijke verhalen
Toscane
De corona-pandemie heeft de reissector hard getroffen. Ook ons kleine bedrijfje deelt in de klappen. Maar we willen niet klagen, we zijn klein en wendbaar en onze liefde voor het mooie Italië zal ook deze crisis overwinnen. We gebruiken deze luwte om ons aanbod nog verder op punt te stellen en om dingen te doen waar we anders als klein tweemansbedrijf niet aan toekomen. Zo heb ik besloten om een aantal leuke verhalen neer te schrijven die we doorheen de jaren, tijdens onze vele reizen naar "Il Belpaese”, hebben meegemaakt. Voor elk van de 20 regio’s zal ik schrijven over bijzondere ontmoetingen met speciale mensen, mensen die kleur en een ziel geven aan Insolita. Uiteraard laat ik je ook proeven van de couleur locale die in elk van de regio’s zo anders en typisch is. Veel leesplezier...

Ons Karin

Dit is een verhaal dat mij heel persoonlijk aan het hart gaat. Karin, of Caterina, zoals ze zich tijdens onze veelvuldige prospecties in Italië liet noemen, was een heel apart karakter. Italofiel in hart en nieren, bourgondiër en een ongelooflijk eigenzinnige en scherpzinnige geest. 

Ik leerde haar kennen via haar broer Jan, die een goede vriend van Patrick is. Karin was toen al ziek en weduwe van haar betreurde Hilaire (Ilario) en heel kort na onze eerste ontmoeting besloten we samen op pad te gaan om nieuwe huizen van Insolita te prospecteren. Ze was dus een fan van Insolita van het eerste uur en haar betrokkenheid was enorm groot. Zo bakte ze voor elke prospectie overheerlijke koekjes (uiteraard met de artisanale bloem van broer Jef die een hardwerkende molenaar in de Kempen is). Ik krijg vandaag nog van Italiaanse eigenaars te horen dat de “biscotti “overheerlijk waren…

Samen op pad

Samen met Karin op pad gaan was nooit saai. Zo was ze een goede maar nerveuze chauffeur en dus heb ik het regelmatig bestorven als ze weer erg vlot een strada bianca afdaalde of een inhaalmaneuver uitvoerde. Je wist ook altijd vanaf het eerste moment wat ze van een huis vond, zo maakte ik op de duur met haar de afspraak dat als het niets werd dat ze dan beter naar buiten ging om rustig een sigaretje te roken i.p.v. expressief met haar ogen te rollen en te zuchten. Zo kon ik op een meer elegante manier het bezoek afronden ;-). Ze was ook een uitstekende fotografe, zo zijn vele van de eerste aanwinsten van Insolita door haar op de gevoelige plaat vastgelegd.

Suvereto

Maar Karin is ons veel te vroeg ontvallen, in juli 2016 heeft ze de strijd verloren. Ik kan niet zeggen hoe vaak ik aan haar denk en hoe ik haar mis…  Het was Karin’s wens om een deel van haarzelf achter te laten in haar geliefd Italië. Deze wens hebben we samen met haar familie kunnen verwezenlijken. Op een herfstige novemberdag trokken we dus met z’n allen (haar 2 broers met hun vrouw en kinderen en Patrick en ikzelf) naar Montescudaio in Toscane. Waarom naar deze plek ? Omdat het een mooie locatie is die we samen bezochten maar ook omdat het niet ver van Suvereto was. In Suvereto (één van de “i più belli borghi d’Italia”), een klein dorp in het zuiden van Toscane, kreeg Karin op een lente-avond de tranen in de ogen. Ze vond het rustige middeleeuwse dorpje zo mooi, zo magisch en was ervan overtuigd dat ook Ilario dit een hele fijne plek zou gevonden hebben. Suvereto wordt gedomineerd door een Rocca van waaruit je tot aan de zee kan zien die op ongeveer 20 km ligt. Op deze bijzondere plek hebben we met heel de familie een “brindisi” uitgebracht op Karin en Hilaire.

Podere Morsi

We verbleven met de familie van Karin in Podere Morsi, een mooie biologische agriturismo bij het gezellige dorpje Montescudaio. Hier werden we allerhartelijkst ontvangen door Maike die zich uiteraard la signora Caterina ( en haar koekjes !) herinnerde en een overheerlijke Toscaanse maaltijd voor ons kookte. Ook hier kreeg Karin een gepaste herdenking door het planten van een jong olijfboompje in de olijfgaard. Elke lente stuurt Maike ons foto’s van het groeiend boompje met daaronder bloeiende bloemen. 

Karin zou deze maand 63 jaar geworden zijn...